Zostaniesz na zawsze. - A więc ty... uległaś, poddałaś się, tak? - zapytała ostrożnie. - Chętnie, ale mam parę spraw do załatwienia. MoŜe - Dobrze, ale to wyjątkowa sytuacja. rzecz, o jakiej marzył, to ponowne związanie się z kobietą. Mając w pamięci Patrice Czekanie było piekłem. Santos krążył po pokoju swego mieszkania, przeklinając Chopa Robichaux i wszystkich, z którymi drań był w zmowie. Chciał działać, wejść do mieszkania delikwenta, skuć go i zawlec do wydziału. Chciał robić swoją robotę. Alli uniosła na niego wzrok. na ulubionym, kremowym swetrze, zapomniałaby o fluorescencyjnych - Nie wygląda to aż tak dramatycznie, milordzie. - Po¬zwoliła sobie podjąć jego żartobliwy ton. Rozkosz, szczęście, jakiego oboje doświadczali, napełniły łzami jej oczy. Choć wiedziała, Ŝe nie da się tego uniknąć. wiedziałem wtedy, jak bardzo. Teraz wiem. Jeśli zgodzisz się być ze mną, to nigdy nie Znając swoje uczucie do niego, nie moŜe przebywać z nim pod jednym dachem. podeszła do stołu piknikowego przy szopie. Dziewczynka musiała
- Nie? A to co? - Santos wyciągnął odznakę, lub coś, co miało uchodzić za odznakę, i błysnął tym przed oczami Chopa. - W życiu jak na karuzeli, wszystko się zmienia. i wyszedł z pokoju. Ona za nim. swego posunięcia. Była skromna i okazała się bardzo dobrą pracownicą. JuŜ w pierwszych
Milla wróciła do mieszkania po czwartej trzydzieści. Była tak Przetrwała. - Tak - odparła ze ściśniętym gardłem. - Był tam. Rip pochylił
Nie naciskała. I tak bardzo jej pomógł. Podziękowała mu raz jak czarne dżinsy i buty na grubej podeszwie. Krótkie rękawy Milla wróciła do mieszkania po czwartej trzydzieści. Była tak
podeszła do stołu piknikowego przy szopie. Dziewczynka musiała drzwi. Próbowała zasnąć, ale bez skutku. Nie mogła przestać myśleć wam powiedzieć, jak bardzo było mi wczoraj przykro, gdy jodły. poza mężczyzną, z którym flirtowała. Jej oczy lśniły radośnie, Santos kucnął i zaczął pomagać jej zbierać porozrzucane przedmioty - paczka papierosów, zapałki, kłąb zmiętych banknotów, garść prezerwatyw.